Fakirlik Suç Mu ?

Merhabalar bu yazımda yine kendimize bir soru sorup cevabını bulmaya çalışacağız. Fakirlik suç mu? Yıllardır merak ettiğim bir sorudur. Bu yazımda Kapitalzm, Kominizm, liberal dünyadan  bahsetmeyeceğim. Çünkü sorunun sistem de olduğunu düşünmüyorum. Çünkü her sistem gibi günümüzde bildiğimiz bütün yönetim sistemlerinin, ekonomi sistemlerinin artıları eksileri var. Kusursuz bir sistem henüz bulabilmiş değiliz. Zaten böyle durumlarda sistemleri suçlamak, kendimizi haklı çıkarmanın, kendi hatalarımızı görmezden gelmenin en kolay yoludur. Bu yüzden bu kadar insan sistemlere kızgınlar kendilerine değil. 

Ben kişisel olarak iyi bir gözlemci olduğumu düşünürüm. Bu sebepten gözlemlediğim hiçbir kimse işini iyi yapıp gerekli kadar çalışıp başarısız olmadı. Belki benim görmediklerim vardır; fakat bir yandan işini iyi yapmayıp şanslı olanlarda var iyi bir şans ile çok kuvvetli yerlere gelen insanlar var yada hiçbir emek sarf etmeden,  ailesi tarafından şanslı olup hiçbir işte başarılı olmasına gerek olmayan insanlar var. Bunlara maalesef herhangi bir cevabım yok. Şans faktörü hayatımızın her alanında kendi istatistiklerimizi bozacaktır. Peki şanslı olmayı mi bekleyeceğiz yada bir adım mı atacağız. Başarılı bir insan olmak için. 

Bunun için sanırım başarıyı açıklamamız lazım. Başarı günümüzde bize dayatılan evler, arabalar, gayri menkuller olmadığını düşünüyorum. Eğer mutlu bir hayatımız var ise bu bizim için en büyük başarıdır. Güzel bir arkadaşlık, güzel bir evlilik, huzurlu bir iş bunlar bence büyük bir başarıdır. Evleri, arabaları olan insanların bu saydıklarımıza sahip olabilmek için o kadar paralarına rağmen çalıştıklarını unutmayalım. 

Bu gün bir abla ile tanıştım. Kendi evlerini nasıl aldıklarını anlattı. 10 yıl boyunca iki işte çalışmış kendisi, Çocukları yine aynı şekilde iki işte ve okullarında feragat etmişler. Yememişler içmemişler çalışmışlar ve bir ev sahibi olmuşlar. Bunları anlattıktan sonra aklımda ki soru şu için gerçekten bunlar bir ev için değer mi? Evet kiracı olmak gerçekten çok zor bunu kabul ediyorum; fakat bu fight club filmde gecen “Sahip olduklarımızın bir süre sonra bize sahip olması “ değil mi? 10 yıl geçen göz yaşının,  terin karşılığının bir ev olması gerçekten çok üzücü kendisine sorduğum zaman gerçekten değdi mi dediğim zaman. Kendisi biraz şaşırmış olmasına rağmen inanarak değdi dedi ve gerçekten onun için değmişti. Sanırım bunları yaşamadan anlamak benim için çok zor olacak. Kendimiz için hedeflerin olması güzel fakat bu kendimiz için olması gerektiğini düşünüyorum. Şöyle ki bir sene içerisinde şu kadar kitap okuyacağım. Farklı bir dil öğreneceğim. Kendimde bir yeteneği geliştireceğim olması gerekmez mi? Şu kısacık  yaşantımızda bu hayatı dolu dolu yaşamamızın gerektiğini düşünüyorum. “dolu dolu yaşamak” ‘in içini biraz doldurursak medyanın bize dayattığı gezip tozmayı kastetmiyorum. Güzel bir sohbetten, güzel bir müzik yada siz neyden huzur ve keyif alıyorsanız, bunlardan bahsediyorum. 

Bence fakirlik bir suç sahip olduğumuz yada kolayca sahip olabileceğimiz zenginlikleri görmemek bir suç. Hayal kurmayı bırakıp hayatın güzelliklerini görmezden gelmek benim için bir suç.  Yada kendimizi bir eşyanın bize sahip olmasına izin vermek suç. En büyük suç ise yaptığımız işi sevmemek. Burada şunu söylemeyi saçmalık buluyorum. Sevdiğin işe git sevdiğin şeyin peşinden koş demeyi. Bunu diyen insanlara maalesef ya hiç bu hayatı yaşamamışlar yada hayat onlara her zaman adıl davranmıştır. Benim dediğim şey ise yaptığın işi kendine sevdirmek örnek olarak bir mavi yakalı olarak bir yerde çalışıyorsak. Çevremize konuşmaktan keyif aldığımız insanlar oluşturarak işimizi sevebiliriz. Yada nelerden hoşlanıyorsak çalıştığımız yeri ona çevirebiliriz. Bir insanın eğer isterse her şeyi başarabileceğine inanıyorum. Burada ki kısas sadece ne kadar istediğimiz ile alakalı 

Bu yüzden fakir olmayalım zenginliklerimizin farkında olalım. İnsanların bize dayattığı zenginliğe değil kendi zenginliklerimizde mutlu olalım. Hayallerimizi bitirmeyelim unutmayalım ki hayallerimiz bizi canlı kılan, insan olmamızı sağlayan en büyük hediyemiz.